Purse Peace, was het maar waar!

Graag bingewatch ik YouTube filmpjes van Amerikaanse en Engelse vrouwen die vertellen over hun vaak zeer uitgebreide collectie tassen. Het liefst ook nog eens in een walk in closet van een enorme omvang.

Heerlijk om je te vergapen aan de giga verzamelingen tassen die daar voorbij komen. Hermes Birkins in alle kleuren van de regenboog. Of drie meter kastruimte gevuld met tassen in dezelfde kleur Gucci of LV monogram. Dit soort filmpjes zijn voor mij vergelijkbaar met een uitje naar de Jamin. Leuk om te kijken maar je kunt niet elke dag met een kilo winegums of pindarotsjes de winkel verlaten.

Finally purse peace

Het wordt nog interessanter als die dames gaan beweren dat ze ‘finally purse peace’ hebben bereikt.

Purse Peace? Ja daarmee bedoelen ze dat ze genoeg tassen hebben. De collectie is compleet zeg maar. Want ze hebben voor alle denkbare gelegenheden al een passende tas. En verschillende varianten en kleuren.

Once in a lifetime

Wat daarna gebeurt is niet moeilijk te raden. In het volgende filmpje vertelt dezelfde dame dat ze een tas voorbij zag komen die ze niet kon weerstaan. Deze Chanel moest ik hebben, want een Chanel in ‘iridescent pink’ is een echte ‘unicorn’. Oftewel: ik ben voor de bijl gegaan en dat is heel logisch want deze once in a lifetime kans kon ik niet voorbij laten gaan.

Herkenbaar wishlist material

Dat laatste herken ik wel. Want ook ik laat me regelmatig verleiden door tassen die ik voorbij zie komen. Verschil is alleen dat ik niet de financiële middelen heb om de hele regenboog aan Birkins bij elkaar te sparen. Bij mij blijft het wishlist material. En dat is prima.