We schrijven op deze site over spullen. Veel spullen. En waar gaat het laatste boek over dat ik las? Minder spullen. Razend interessant, maar zo niet mijn ding. Extra reden om het te lezen dus.

 Hij woont in een appartement van twintig vierkante meter. Daarin staat een matras dat als bed en als bank gebruikt wordt, verder alleen een wasmachine, 11 stuks kleding, 8 stuks aan potten en pannen en een paar andere essentials. Geen stoelen, tafels, televisie, vazen, schilderijen, kussentjes, apparatuur, crèmes, boeken, planten, tijdschriften, of andere spullen waar veel anderen comfort en geluk aan ontlenen. 

Het leven van de Japanse Fumio Sasaki is niet het leven dat ik ambieer. Toch vind ik zijn denkwijze, zijn keuzes en zijn opofferingen interessant. 

Grote tafel

Alleen al omdat ik me niet kan voorstellen dat ik mezelf dit alles zou ontzeggen. Ik heb een heerlijk bed, een bank, een grote tafel met 8 stoelen waar we graag het glas heffen met vrienden en familie. Van de schilderijen in de woonkamer word ik dagelijks blij. Net als van de kledingkeuze die ik elke dag heb en de fijne spullen die ik overwogen heb aangeschaft of gekregen van een dierbare. 

En toch is het aardig om te lezen hoe dit allemaal anders kan. Dat elke plek in huis waar je iets neerzet ook weer een plicht is om het schoon te maken, te verplaatsen als je het schoonmaakt of te onderhouden. 

Volle boekenkast

Mijn grootste daad van minimalisme is denk ik geweest dat ik de volle boekenkast in mijn woonkamer tien jaar geleden voor de helft leegde. Omdat ik de meeste boeken al gelezen had of ik niet meer ging lezen. En ik hoef geen boeken in de kamer die illustreren hoe slim ik ben of welke kennis ik ooit tot me genomen heb. Maar zelfs deze daad van minimalisme is bij mij uitgelopen op een dikke fail omdat de halflege boekenkast vandaag de dag voor de andere helft gevuld is met foto’s, beeldjes, spelletjes en andere dingen. Een echte minimalist had al zijn boeken weggedaan en ook de kast, omdat een lege plank weer gevuld wordt. Oepsie. 

Het interessante aan het boek ‘Vaarwel spullen’ is dat het begint met de stelling dat je van minder bezit gelukkig wordt. Terwijl de meesten juist andersom denken en  geloven dat je van bezittingen gelukkig wordt. Je bent als kind blij met een plastic speelgoedauto, op je achttiende ben je dolgelukkig met je eerste echte auto. Maar dat tweedehansje is vijf jaar later een barrel waar je op uitgekeken bent omdat je een  grotere gezinsauto wilt. Die een paar jaar later ook niet meer voldoet. En zo schuilt in iedereen een rupsje nooitgenoeg.

Dure ring

Een ander voorbeeld is een ring. Het kleine meisje dat dolblij is met de goedkope speelgoed prinsessen ring bij haar prinsessenjurk, is die plastic ring vergeten als ze een echte zilveren ring krijgt. Die wordt vervangen door een gouden exemplaar en zo gaat het door. Alleen al om die reden is het interessant om je onder het lezen van dit boek af te vragen: Is geluk iets hebben wat je wilt of iets willen wat je hebt? 

Vrij vertaald: blijf je je geluk laten afhangen van alleen spullen of kun je ook gelukkig zijn met wat je (niet) hebt? 

Koffer

In dat laatste kan ik zelf een heel eind meegaan. Geluk is niet af te meten aan de hoeveelheid steeds mooiere spullen, het zit hem ook in ervaringen, ontmoetingen en beleving. 

Ik herken het gevoel dat de schrijver beschrijft in een hotel. Het gevoel dat je alles wat je wilt hebben bij je hebt in een koffer en het gevoel van vrijheid dat daarmee gepaard gaat. Omdat hij nauwelijks kleren en spullen heeft, hoeft een minimalist nauwelijks te wassen en schoon te maken. Hij kan met minder geld toe, woont klein, verbruikt weinig stroom en de schrijver van het boek had in een half uur al zijn bezittingen ingepakt voor een verhuizing. Juist al die dingen geven hem een gevoel van vrijheid. 

Tips en inzichten

Wie echt wil ontspullen vindt in dit boek talloze tips en inzichten. (Je hebt meer tijd zonder veel spullen, elke dag in een zwarte outfit zoals Steve Jobs geeft je rust, ruimte in je hoofd en portemonnee, een nieuw imago en je bent bevrijd van hebzucht) 

Mij gaat dit alles veel te ver. Soms zit geluk in een jurk. En als dat niet meer zo is, geef ik hem door aan een ander.  Ik ga niet slapen op een matje. Ik kan gelukkig worden van wat ik heb. Tijdens het afstoffen verzucht ik soms dat ik minder spullen wil, maar uiteindelijk ben ik blij met die spullen. Dat besef is heerlijk. Misschien ook wel omdat ik tegelijk besef dat ik die spullen niet nodig heb om gelukkig te zijn.

xx Linda